عنوان:
بررسی رابطه توانمندسازی کارکنان با بهره وری منابع انسانی
واژگان کلیدی:
توانمندسازی کارکنان، بهره وری منابع انسانی، مدیریت منابع انسانی
بخشی از متن:
توانمندسازی مهمترین چالش مدیران در عصر حاضر است زیرا سازمان‌ها در معرض تغییرات سریع و غیرقابل پیش بینی قرار دارند. تاریخچه اولین تعریف از اصطلاح توانمند سازی به سال 1788 بر می‌گردد که در آن توانمند سازی را به عنوان تفویض اختیار در نقش سازمانی خود می‌دانستند که این اختیار بایستی به فرد اعطا یا در نقش سازمانی او دیده شود. این توانمند سازی به معنی اشتیاق فرد برای مسئولیت واژه‌ای بود که برای اولین بار به طور رسمی به معنی پاسخگویی تفسیر شد. گروف درسال 1971 به تعاریف رایج فرهنگ لغت از توانمند سازی اشاره می‌کند که شامل تفویض قدرت قانونی، تفویض اختیار، واگذاری مأموریت و قدرت بخشی است. در سال 1990 گاندز توانمند سازی را به تفویض اتخاذ تصمیم به کارکنان مفهوم سازی کرد، اما زیمرمن در همان زمان به سهل و ممتنع بودن ارائه تعریفی از آن اشاره می‌کند و معتقد است زمانی ارائه تعریفی از توانمندسازی آسان است که آن را بدون در نظر گرفتن واژه‌هایی مانند درماندگی، بی قدرتی و بیگانگی 7، مورد توجه قرار دهیم. ادبیات توانمند سازی تاکنون دگرگونی‌های زیادی به خود دیده است تا اینکه بالاخره لی درسال 2011 توانمند سازی را زمینه‌ای برای افزایش گفتمانها، تفکر انتقادی و فعالیت در گروه‌های کوچک می‌داند و اشاره می‌کند که اجازه دادن به فعالیت‌هایی در جهت حرکت به سوی مبادله، تقسیم و پالایش تجربیات، تفکر، دیدن و گفتگوها، از اجزای اصلی ) 66: توانمند سازی هستند. (نادری، 139).
