ایران پیپر :: پاسخگویی 24 ساعته

مرجع مقالات و پروژه های معتبر انگلیسی و فارسی

ایران پیپر :: پاسخگویی 24 ساعته

مرجع مقالات و پروژه های معتبر انگلیسی و فارسی

ایران پیپر ::   پاسخگویی 24 ساعته
طبقه بندی موضوعی

Profiles of Multidrug Resistance Protein-1 in the Peripheral Blood Mononuclear Cells of Patients with Refractory Epilepsy


برای دانلود رایگان مقاله اصلی به زبان انگلیسی اینجا کلیک کنید



شرح و بررسی دو فاکتور: چه چیز تعیین کننده مقدار پیشرفت در بیمار هانتینگتون است؟ یک مطالعه MRI برای طول دوره زندگی


چکیده


تاریخچه- در طول چند سال گذشته، توجه زیادی به فهمیدن تغییرات انتخابی و منطقه ای مغز شده است که در بیماری هانتینگتون رخ می دهد و در نتیجه رابطه آن ها را با متغیر فنوتیپی مورد بررسی قرار داده اند. ما پیشرفت مربوط به HD را با استفاده از طول عمر معمول برای آنالیزهای MRI ارزیابی کردیم، نظریه ما در مورد مقدار تحلیل رفتن مغز بود که به وسیله سن هر کس بر روی HD  آن فرد اثر می گذارد. از علائم بیماری هانتینگتون (HD) کاهش شدید کنترل عضلانی، اختلال هیجانی و تداخلات آسیب‌شناختی (پاتولوژیک) در یاخته های مغز می‌باشد. این بیماری در اثرجهش در ژن کد کننده پروتئین هانتینگتین ایجاد می‌شود. آزمایش‌های انجام شده بر موش‌هایی که دستکاری ژنتیکی شده بودند منجر به شناسایی این پروتئین شد.یک بیماری نورودژنراتیو پیشرونده با توارث اتوزومال غالب، با بروز در سنین بزرگسالی، این بیماری با تریاد سه‌گانه‌ی حرکات غیرطبیعی کره،اختلالات شناختی،واختلالات روانی شناخته میشود.

روش ها- ما 22 بیمار مبتلا به HD در دوره تقریبا یک ساله مورد بررسی قرار دادیم- افراد به سه گروه تقسیم شده بودند که به وسیله سن نسبی هر کس مشخص می گشت.

نتایج- ما تفاوت های معنادار را در مقادیر مربوط به تحلیل رفتن کورتکس، ماده سفید و ساختارهای سابکورتیکال را یافته ایم، بیمارانی که دارای نشانه های اولیه و ارتقا یافته ای در این زمینه بودند که نشان دهنده مقادیر بسیار سریع تر تحلیل رفتن در مقایسه با افرادی بود که دارای نشانه های ارتقا یافته در طول میانسالی یا سن بیشتر بودند. مقادیر مربوط به تحلیل رفتن کورتیکول به صورت متغیر توپولوژیکی بود که با تغییرات سرعتی بالایی همراه بود که در موتور سنسوری و بخشی از کورتکس قابل مشاهده بود. هیچ گونه تفاوت های معناداری در مقادیر مربوط به تحلیل رفتن در ساختارهای عقده های پایه وجود نداشت. در حالی که هم زول تکرار cag و هم سن بر روی مقدار تغییر در برخی نواحی اثر داشت، در این شرایط هیچ گونه هم بستگی معناداری در بیشتر نواحی وجود نداشت.

نتیجه گیری- مقادیر مربوط به تحلیل رفتن تحت تاثیر سن افرادی می باشد که دارای نشانه های HD هستند و تنها به صورت جزئی به وسیله طول تکرار CAG توضیح داده شده اند. این یافته ها پیشنهاد می کنند که دیگر فاکتورهای ژنتیکی و محیطی نقش های بسیار مهمی را در HD بازی می کنند.



 نوع فایل: word       صفحات ترجمه: 16        سال: 2009        قیمت: 8000تومان


 



کد مقاله: 1064





                                 
















نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی